ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΛΗΨΗ ΚΟΙΝΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ
Το 2015, πήραν δημοσιότητα τουλάχιστον 2 πολύ σοβαρά περιστατικά, που από καθαρή τύχη δεν είχαν ως συνέπεια σοβαρούς τραυματισμούς μαθητών : Στο 1ο δημοτικό σχολείο Ν. Ερυθραίας έπεσε κομμάτι παλαιάς οροφής με σοβάδες και τούβλα από ύψος 3 μέτρων πάνω στα θρανία. Ευτυχώς τα παιδιά ήταν εκδρομή. Στο Γυμνάσιο Λύκειο Μελίκης Ημαθίας αποκολλήθηκε η στέγη. Αυτά είναι ένα πολύ μικρό δείγμα. Δεκάδες άλλα περιστατικά πτώσης σοβάδων δεν καταγράφονται. Ας φανταστούμε τι θα συμβεί στην περίπτωση ενός σεισμού, κάτι που είναι αναμενόμενο στη χώρα μας όπου εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης.
Καθημερινό φαινόμενο είναι επίσης οι τραυματισμοί μαθητών που οφείλονται στην έλλειψη συντήρησης και στην επικινδυνότητα των σχολικών υποδομών. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία επίσημη και συστηματική καταγραφή αυτών των περιστατικών, κανένα σύστημα αξιολόγησής τους, λήψης διορθωτικών και προληπτικών μέτρων, απόδοσης ευθυνών. Ολ’ αυτά «ξεπερνιούνται» είτε ως αναπόφευκτες συνέπειες της «ζωηράδας» των παιδιών (π.χ. υπάρχει δημοτικό σχολείο όπου το μέτρο πρόληψης των ατυχημάτων σε μια σχολική αυλή γεμάτη επικίνδυνα σημεία ήταν η ποινικοποίηση του τρεξίματος και η απαγόρευση του κυνηγητού!), είτε ως «λογικές» και «αναμενόμενες» παράπλευρες απώλειες της συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών και επενδύσεων.
Κατά τη γνώμη μας οι συλλογικοί φορείς των γονέων, των εκπαιδευτικών, των μηχανικών, καθώς και η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να συνεργαστούν για την διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων και να δημιουργήσουν όρους μιας κοινωνικής συσπείρωσης για δυο βασικές θεματικές ενότητες που αφορούν την ασφάλεια των σχολικών υποδομών :
Continue reading →
Ταινίες για την κρίση, φτιαγμένες από παιδιά και νέους!
32 παιδιά και νέοι σε 8 περιοχές της Ευρώπης, έφτιαξαν μικρές ταινίες για το πώς η οικονομική κρίση και η λιτότητα επηρεάζει τη ζωή τους! 20 από αυτές τις ταινίες θα προβληθούν αυτό το Σάββατο 28 Μαρτίου 2015, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Ο David στην Αγγλία αγωνίζεται να επικοινωνήσει αλλά η φωνή του έχει σιγήσει λόγω των περικοπών στη χρηματοδότηση των λογοθεραπειών του. Μια οικογένεια στη Χάγη στηρίζεται σε «τράπεζα τροφίμων» για να αποφύγει την πείνα, ενώ ο Matteo αναγκάζεται να κάνει επιλογές, καθώς η τιμή των σχολικών βιβλίων στην Ιταλία αυξάνεται συνεχώς. Στο Βέλγιο η θέρμανση και ο φωτισμός δεν αποτελούν αυτονόητα αγαθά για πολλές οικογένειες.Ο Youcef περιηγείται στη Μασσαλία με τα δύο πρόσωπα, το «φωτεινό» για τους τουρίστες και το όλο και πιο «σκοτεινό» της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν τα παιδιά.
Στο πλαίσιο της δράσης του Ευρωπαϊκού Δικτύου Συνηγόρων του Παιδιού «Η λιτότητα δαγκώνει: φωνές παιδιών», μέσα από δημιουργικά εργαστήρια παιδιά και έφηβοι είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν τις δικές τους μικρές ταινίες και να εκφράσουν μέσω μουσικής, φωτογραφιών, ήχων, κινουμένων σχεδίων και άλλων τεχνικών, τις απόψεις τους για τις διαφορετικές όψεις των επιπτώσεων της κρίσης στα δικαιώματά τους. Τρεις από τις ταινίες αυτές δημιουργήθηκαν με τησυμμετοχή μαθητών από σχολεία της Αθήνας.
Στόχος του Συνηγόρου του Παιδιού είναι να αναδειχθεί η οπτική των ίδιων των παιδιών στο θέμα της κρίσης, να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας όσον αφορά τα παιδιά και τους νέους και να βρούμε προτάσεις για την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών!
Πότε, πού;
Σάββατο, 28 Μαρτίου 2015
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης(Πειραιώς 206, Ταύρος)
Είσοδος ελεύθερη.
Ώρες προβολής:
α’ προβολή: 16.30 – 18.00
β’ προβολή (επανάληψη): 18.30 – 20.00
Θα προβληθούν 20 επιλεγμένες δίλεπτες ταινίες, με διαλείμματα και συζήτηση με το κοινό.
Πληροφορίες – Κρατήσεις θέσεων στα τηλ. 2131306605 & 2131306703 και στο email: cr@synigoros.gr.
Πηγή: left.gr
Και τώρα σιωπή…
Μια ολόκληρη κοινωνία σε πανικό καταθέτει στο Xρηματιστήριο Αξιών των social media, χωρίς αιδώ, το περίσσευμα της υποκρισίας που διαθέτει. Επιδιδόμενη σε ατέρμονες ηθικολογίες, με συναισθητικές εξάρσεις καιμανιφέστα της σύγχυσης, έντρομη μην κληθεί σε αναγνώριση του θύτη στον καθρέφτη της, στη γεμάτη αναίδεια ψυχή της.
Μια ολόκληρη κοινωνία, που όφειλε σήμερα να βυθιστεί στη σιωπή για να συνδιαλαγεί με τα στοιχειώδη ανθρώπινα αντανακλαστικά που της απέμειναν, παραδίδει εισαγγελικά παραγγέλματα στον εαυτό της,φροντίζοντας, ανεπιτυχώς, να αποφύγει να αναμετρηθεί με τον ιερέα, τον χωροφύλακα, τον επαρχιώτη, τον ομοφοβικό, τον δήμιο, τον νόθο επαναστάτη που εκτρέφει μέσα της.
Στοχοποιεί κι απαιτεί τη σύλληψη, εδώ και τώρα, των 2, 3, 40, 50,100 (όσοι κι αν είναι αυτοί, αρκεί να είναι μετρήσιμοι και με ονοματεπώνυμο) ενόχων για να αποφύγει την ηθική αυτουργία. Για να προλάβει να εκλείψει ο χρόνος και να μην αναγνωρίσει τη δική του οικογένεια, την «αγία ελληνική οικογένεια», εκτροφείο ψυχοπαθολογιών, που απορρίπτει με ενοχές -για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι- τα δικά της παιδιά.
Τα παιδιά, που είναι διαφορετικά, είναι περισσότερο μελαψά, λιγότερο ψηλά, περισσότερο παχουλά, λιγότερο άνδρες, λιγότερο γυναίκες, φτωχά, αποτυχημένα, τα «…λιγότερο ή περισσότερο» παιδιά της. Όχι λιγότερο, όχι περισσότερο, «κανονικά». Υποταγή στην «κανονικότητα», που δεν ανατρέπει, δεν προκαλεί ρήξεις, δεν αμφισβητεί το κυρίαρχο, το κοινώς αποδεκτό αενάως διαπλεκόμενο σύστημα.
«Κανονικά» ώστε να μπορούν υποκρινόμενα να πείθουν και να διαιωνίζουν το μοντέλο. Δεν αρκεί να υποκρίνεσαι, πρέπει και να πείθεις. «Κανονικά», αρκεί να μη βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι με τους πανταχόθεν ανατρεπτικά «επικίνδυνους» διαφορετικούς. Για να αισθάνονται τη δέουσα αμηχανία, φόβο, οργή, όταν συναλλάσσονται με τον διαφορετικό «Άλλο». Αυτόν που θα κατασπαράξουν, άλλοτε ήπια, με χιούμορ και «καθωσπρεπισμό» κι άλλοτε βίαια, με θόρυβο και κρότο, για να τρομάξουν κι οι ίδιοι και να το βάλουν για μία ακόμη φορά στα πόδια.
Ένας κόσμος που σήμερα είναι «Όλοι Βαγγέληδες», αύριο θα προσμετρά τα «like» του ναρκισσισμού του με ευαρέσκεια (τραγική ειρωνεία, ένδειξη αποδοχής!) που για μία ακόμη φορά απόφυγε αυτό το υποκριτικό βλέμμα στον καθρέφτη του. Αυτό το βλέμμα που κανένας εισαγγελέας δεν θα εκδώσει ένταλμα σύλληψης.
Ας τελειώνουμε με την υποκρισία, τους θρήνους και τις φτηνές ιαχές θριάμβου του ετεροπροσδιορισμού. Και τώρα σιωπή… Αυτός ο Βαγγέλης κάτι ήθελε να πει…
Της Μαρίνας Δελάκη
paidikosteki.wordpress.com 
